ΚΡΑΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΛΕΙΣΤΑ-JOHN VERDON

Το Κράτα τα Μάτια σου Κλειστά είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς του Βέρντον με ήρωα τον ντετέκτιβ Ντέιβ Γκάρνει. Λίγο σοκαρισμένο και αποτραβηγμένο στο σπίτι του στα βουνά της επαρχίας της Νέας Υόρκης, ύστερα από την υπόθεση του Δολοφόνου των Αριθμών, ο ντετέκτιβ δέχεται την επίσκεψη του πρώην συναδέλφου του Χάρντγουικ σχετικά με μια νέα υπόθεση.

Ο τίτλος του βιβλίου θα μπορούσε να είναι κάλλιστα και η Ακέφαλη Νύφη. Η υπόθεση αφορά τη δολοφονία μια πλούσιας κοπέλας, η οποία κατά τη δεξίωση του γάμου της με τον διάσημο ψυχίατρο Σκότ Άστον βρίσκεται αποκεφαλισμένη στο κήπο του σπιτιού τους. Ο Γκάρνει προσλαμβάνεται ως ειδικός ερευνητής από τη μητέρα του θύματος ώστε να βοηθήσει στην εύρεση του ύποπτου για τη δολοφονία Μεξικανού κηπουρού της οικογένειας. Κατά τη διάρκεια της έρευνας η προσωπική ζωή του ντετέκτιβ δεν μένει ανέπαφη ενώ στην υπόθεση ενεργό ρόλο παίζει και η ψυχιατρική κλινική του Δρ. Άστον, η οποία ειδικεύεται σε νεαρές κοπέλες με βεβαρημένο παρελθόν σεξουαλικής εγκληματικότητας.

Οι πολλές σελίδες του βιβλίου εξηγούν την πολύπλοκη υπόθεση της ιστορίας, η οποία μέχρι να ξετυλιχτεί περνάει από σαράντα κύματα. Ο εξαφανισμένος δολοφόνος-κηπουρός, η κλινική, οι εξαφανίσεις των τροφίμων της, εγκληματικές οργανώσεις που εμπλέκονται σε σεξουαλική εκμετάλλευση.. ύποπτοι φωτογράφοι. Όλα αυτά τα στοιχεία εισάγονται από τον Βέρντον και άντε να βγάλεις άκρη.

Ο Τζόν Βέρντον σχολίασε ότι το θέμα του βιβλίου επικεντρώθηκε στην σεξουαλική εκμετάλλευση όχι τόσο από την πλευρά του θύματος αλλά από την σκοπιά του θύτη, ο οποίος τις περισσότερες φορές έχει περάσει κατά το παρελθόν και από την θέση του θύτη. Κεντρική συνιστώσα είναι ότι η σεξουαλική εκμετάλλευση είναι στην πράξη μια κολλητική αρρώστια η οποία μεταφέρεται από το θύτη στο θύμα, μετατρέποντας το σε ένα πιθανό μελλοντικό θύτη, ο οποίος θα την κληροδοτήσει σε άλλους. Και πάνω σε αυτή τη βάση στηρίζεται όλη η ιστορία. Αν αυτή η αρρώστια είναι ιάσιμη η όχι..? Θα φανεί στον επίλογο.

Αν και η υπόθεση ήταν συναρπαστική και πολλά υποσχόμενη, στο βιβλίο είναι εμφανής η προσπάθεια μιας διαρκούς ανατροπής. Τα νέα στοιχεία εμφανίζονται τόσο συχνά και μεταπηδούν από το ένα στο άλλο που σε ορισμένα σημεία κουράζουν τον αναγνώστη. Σίγουρα πρόκειται για ένα αξιοπρεπές βιβλίο του Βέρντον. Δεν πλησιάζει όμως το Δολοφόνο των Αριθμών ούτε σε ευρηματικότητα ούτε και σε σασπένς.