Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ-JO NESBO


Το τελευταίο από την σειρά βιβλίων με ήρωα το Χάρι Χόλε (;). Και ενώ ο Νέσμπο δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει αν αυτό είναι το τέλος του επιθεωρητή, καλό θα είναι όποιος ξεκινήσει να το διαβάζει να το κρατήσει όσο μπορεί (αν αντέξει). Ο Νορβηγός συγγραφέας πρόσφατα ανακοίνωσε ότι θα κάνει ένα πενταετές διάλειμμα από την σειρά και θα αφοσιωθεί στην συγγραφή αυτοτελών βιβλίων. Ήδη κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημα με τίτλο Ο Γιος και ακολουθεί..Μάκβεθ.

Στο εξώφυλλο της Αστυνομίας αναφέρει " Ο Χάρι Χόλε ζει". Σιγά που δεν θα ζούσε! Και εκεί που λες τι άλλο θα δούμε και αρχίζεις να διαβάζεις τα πρώτα κεφάλαια λες έχει και άλλο. Ευφυείς φόνοι, ο Χάρι Χόλε πιο ώριμος από ποτέ και "δυσάρεστες" εκπλήξεις.

Προσωπικά, θα το χαρακτήριζα από τα πιο καλογραμμένα και ανατρεπτικά βιβλία της σειράς. Μπορεί το story να εστιάζει για μια ακόμα φορά στους κόλπους της αστυνομίας, το λέει και ο τίτλος άλλωστε, το περιεχόμενο όμως δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έχουμε φανταστεί ή που μας έχει συνηθίσει ο Νέσμπο.

Η υπόθεση, ένας δολοφόνος κυκλοφορεί στο Όσλο και δολοφονεί αστυνομικούς. Και όχι απλούς ένστολους, ντετέκτιβ που έχουν αφήσει ανεξιχνίαστες υποθέσεις. Οι αφηγήσεις και οι περιγραφές τους Νέσμπο, δημιουργούν ένα κλίμα τρόμου που όμοιου του δεν έχουμε ξαναδεί στα προηγούμενα βιβλία της σειράς, ούτε καν στον Χιονάνθρωπο.

Αν λοιπόν θα μπορούσε να μπει μια βαθμολογία στην Αστυνομία θα ήταν 10/10. Στα συν οτι ο Νέσμπο δεν μας αφήνει παραπονεμένους και μας αλλά αναποφάσιστους σε σχέση με το ποιο βιβλίο είναι το αγαπημένο μας από την σειρά. Στα μειον, το γεγονός ότι ακολουθεί 5ετης στέρηση και ας ξέρουμε από τον Κυνηγό Κεφαλών πως ότι διαβάσουμε θα είναι επίσης καλό. Χάρι Χόλε όμως θα αργήσουμε να ξαναδούμε. Ευτυχώς, μας έμεινε το happy end..

Η ΛΥΤΡΩΣΗ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ - KEIGO HIGASHINO




Ο Keigo Higashino είναι γνωστός από το μυθιστόρημα Η Αφοσίωση του Υπόπτου Χ. Αν και όταν Η Λύτρωση μιας Αγίας, έπεσε στα χέρια μου και ανέμενα μια ακόμα άρρωστη εκδοχή Ιαπωνικού αστυνομικού μυθιστορήματος, η πραγματικότητα ήταν εντελώς διαφορετική.    
Η υπόθεση που προσπαθεί να διαλευκάνει ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου (επιθεωρητής και αυτός) αφορά τη δηλητηρίαση ενός εύπορου επιχειρηματία. Αν σας έλεγε κανείς ότι σχεδόν σε όλες τις σελίδες του βιβλίου, ο αναγνώστης προσπαθεί να καταλάβει αν ήταν δολοφονία ή ατύχημα, θα φαινόταν ενδιαφέρον; Και όμως, ο συγγραφέας καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον. Λίγο η επιστήμη, λίγο οι αχώνευτοι χαρακτήρες και ότι δεν κουράζει με περιττές λεπτομέρειες, κάτι γίνεται.

Εν αντιθέσει με τους υπόλοιπους Ιάπωνες συναδέλφους του, ο Higashino, δεν έχει ως πρώτο μέλημά του να σοκάρει. Γι αυτό και οι γνωστές "κάφρικες" σκηνές φόνων, ή οι ανισόρροποι δολοφόνοι απουσιάζουν. Σκοπός και μόνο του συγγραφέα είναι το μυστήριο. Το βιβλίο είναι μυστηριώδες από την αρχή ως το τέλος. Μέχρι και την τελευταία παράγραφο του βιβλίου.
Και το βιβλίο αυτό το ξεπετάς! Όχι γιατί αγωνιάς και θέλεις να δεις τι θα γίνει. 

Αναγκαστικά, γιατί μέχρι και το τέλος δεν ξέρεις που το πάει ο συγγραφέας. Και αν ο Higashino δεν ήταν συγγραφέας θα μπορούσε άνετα να είναι σεναριογράφος της Δέκατης Εντολής..