Σίγουρα ένα ασυνήθιστο βιβλίο, σύνηθες
όμως στους λάτρεις των φανταστικών κόσμων του Μουρακάμι.
Έχοντας διαβάσει ήδη 4 βιβλία του Ιάπωνα
συγγραφέα δεν ένιωσα κάποια έκπληξη, ούτε καν σοκαρίστηκα από την ιστορία και
την μεταφυσική της πλέξη. Από όλα τα βιβλία του όμως ίσως σε αυτό να έχει
δείξει λίγο παραπάνω υπερβάλλοντα ζήλο.
Εν αντιθέσει με το Νορβηγικό Δάσος, στο Kafka on the Shore ο Μουρακάμι δεν στέκεται τόσο στην ιστορία και στους χαρακτήρες της.
Γι αυτό άλλωστε δεν είναι και από τα πιο διάσημά του. Στόχος του είναι να
βγάλει κάποια συναισθήματα και κάποια μηνύματα. Και τα βγάζει όντως. Αρκεί και
ο αναγνώστης να το διαβάζει με άλλη διάθεση.
Στην υπόθεση, οι παράλληλοι βίοι ενός 15χρονου
που το σκάει από το σπίτι του, και ενός ηλικιωμένου, ο οποίος έχει την
ικανότητα να μιλάει με τις γάτες (!) και αρχίζει την περιπλάνησή του στην
Ιαπωνία, ψάχνοντας κάτι.
Δεν ακούγεται κάτι ιδιαίτερο σαν ιστορία.
Το διαβάζεις όμως γιατί έχεις εμπιστοσύνη στον Μουρακάμι. Ότι μπορεί με τον τρόπο γραφής του να κρατήσει το
ενδιαφέρον του αναγνώστη, ακόμα και αν περιγράφει την εκτέλεση μιας συνταγής.
Στην ιστορία αυτή του Μουρακάμι, οι
χαρακτήρες μεταπηδούν από τον ένα κόσμο στον άλλο. Από τον φανταστικό στον
ρεαλιστικό. Ή ακόμα καλύτερα, από αυτόν που ζουν σε αυτόν που θα ονειρεύονταν
να ζουν. Πλέκει φιλοσοφία, θρησκεία, μεταφυσική. Ενώ ακόμα και η μουσική
"επένδυση" δεν θα μπορούσε να λείψει. Μπετόβεν προτιμά ο Μουρακάμι
στο Kafka on the Shore και δεν φέρνουμε αντίρρηση.
Ίσως και όχι το πρώτο βιβλίο που θα σου
έρθει στο μυαλό να προτείνεις σε κάποιον που δεν έχει διαβάσει ποτέ Μουρακάμι.
Αν όμως έχεις αρχίσει με τα πιο "ελαφριά" του, τότε ίσως είναι καιρός
να το διαβάσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου