Τη Ρεντελ την "πρωτογνώρισα" σε
αεροδρόμιο ( ίσως η καλύτερη αγορά που έχω κάνει μαζί με τη Toblerone..). Aστυνομική συγγραφέας έλεγε στην περίληψη.Βρετανίδα
και σύγχρονη Αγκάθα Κρίστι.
Και κάπου εκεί τη φαντάζεσαι στην σοφίτα, δίπλα στη γραφομηχανή της να
γράφει με θέα απο το παράθυρο και να πίνει το τσάι της. Και όσο γυρνάς τις
σελίδες σκέφτεσαι "Δεν μπορεί..Κάτι έχει μέσα αυτό το τσάι"..
Η υπόθεση όχι κάτι το ιδιαίτερο. Ένας τύπος που σκοτώνει γυναίκες
ακολουθώντας πιστά ένα τελετουργικό. Όσοι είναι συνηθισμένοι σε αυτού του τύπου
βιβλία δεν θα σοκαριστούν. Αυτό που κάνει όμως τη Ρέντελ να έχει πιστούς
οπαδούς είναι κάτι διαφορετικό. Αυτοχαρακτηρίζεται ως συγγραφέας ψυχολογικών
κυρίως θρίλερ.Γιατί άραγε?
Εγώ διαβάζοντας αυτό το βιβλίο το υποψιάστηκα. Χρειάστηκε όμως να
διαβάσω ακόμα δυο-τρια για να το εμπεδώσω.
Η Ρεντελ σε βάζει στη ψυχολογία του δολοφόνου. Με ύφος θρασύ και
συνάμα χαρακτηριστικό της Βρετανικής ευγένειας. Και κάπου εκεί στα μέσα του
βιβλίου μπορεί να νιώσεις συμπόνοια ή
κατανόηση για το δολοφόνο. Δεν μπορείς να καταλάβεις αν σε ενοχλεί ή σε
συναρπάζει. Και έπειτα.. ή το κλείνεις ή το τελειώνεις και ψάχνεις μανιωδώς τα
βιβλία της στα βιβλιοπωλεία.
Όχι απο τα καλύτερά της. Αν όμως κάποιος θέλει να τη γνωρίσει είναι
απο τα πιο κατάλληλα βιβλία της..και ας κρατήσει τις εκπλήξεις για μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου